Wyrazy homofoniczne mogą być homonimami, mogą też zachodzić między nimi różnice ortograficzne

 
(np. morze – może, kod – kot, Bóg – Bug – buk, mieć – miedź, brud (nieczystość) – bród (płytki odcinek koryta rzecznego)),

jednak wymawia się je identycznie.

 
Homonimia z definicji relacja wyrażania różnych znaczeń za pomocą identycznych form językowych.
Występuje w morfologii fleksyjnej
(synkretyzm form fleksyjnych, np. dam jako forma fleksyjna czasownika dać
i rzeczownika dama)
oraz słowotwórczej
(np. ranny – zraniony, ranny – o poranku),
a także w słownictwie (wyrazy homonimiczne, np. bal – przyjęcie (fr.), bal – kłoda (niem.)
i składni
(zdrada przyjaciela, oznaczająca fakt bycia zdradzonym przez przyjaciela lub zdradzenia go).

Wyrażenia, które łączy relacja homonimii, nazywamy homonimami lub wyrazami homonimicznymi. O znaczeniu homonimu decyduje jego użycie, czyli kontekst, w jakim może występować.

 
Zdarza się jednakże, iż celowo przywoływane są dwa lub więcej znaczeń, na przykład w reklamie, w celu podniesienia atrakcyjności tekstu. Pozwala na to odpowiednie manipulowanie kontekstem oraz elementami pozajęzykowymi komunikatów reklamowych.

W zależności od tego, czy rozpatrujemy poziom fonetyczny czy graficzny języka rozróżniamy odpowiednio homofony i homografy.

Homografia – ortograficzna tożsamość słów różniących się sposobem ich wymawiania oraz znaczeniem. W języku polskim homografia przeważnie łączy się z homofonią, np. „zgniły” jako 3. os. l. mn. czasu przeszłego czasownika „zgnić” i jako przymiotnik w mianowniku l. poj. a także gra jako 3. os. l. poj. czasu teraźniejszego czasownika grać i jako rzeczownik gra w mianowniku. Istnieją jednak w języku polskim także słowa homograficzne, ale nie homofoniczne, np. odmienne czytane cis jak dźwięk i jako roślina, czy czasowniki zamarzać (od mróz) i zamarzać (od morzyć).

A ty jaki przykład możesz dodać?

Pozdrawiam serdecznie, Grażyna