Nawiązując do aforyzmu Alberta Einsteina, powiem, że praca jest bardzo ważna.To wręcz podstawowa aktywność.

Ale ważne też, by była wykonywana z pasją i zgodnie z własnymi predyspozycjami. Są różne metody na rozpoznawanie talentów, mniej lub bardziej skomplikowane. Ale nawet obserwowanie, w czym jest się “dobrym”, wykonywanie czego sprawia szczególną przyjemność, że człowiek nie czeka końca zajęcia z utęsknieniem, jest już jakimś drogowskazem.

Nie wystarczy wręcz, by wykonywana praca dawała nam wyłącznie satysfakcję finansową, bo prędzej czy później doprowadzi to do wypalenia zawodowego.

Przyszła mi jeszcze go głowy refleksja związana z taką organizacją życia rodziny, że np. mąż zapewnia byt rodzinie, a żona “przy mężu” zajmuje się domem
i dziećmi.

W takiej sytuacji aktywność kobiety poza obowiązkami ściśle domowymi też, wydaje mi się, wymaga pewnego zorganizowania. Bo ile można przeczytać
w wolnym czasie interesujących książek, ile obejrzeć interesujących filmów, zaliczyć” pobytów w SPA i w zakładach dbania o urodę…

W takiej sytuacji warto poświęcić część swojego czasu realizowaniu własnej misji życiowej, udzielać się na rzecz jakiejś pięknej idei pomagania.

A co ty o tym sądzisz?

Pozdrawiam serdecznie, Grażyna